“Mama! Nu ben je daar weer met je yang”, snauwt mijn tienerdochter.
Bam. Die kwam hard aan. Continu schreeuw ik van de daken hoe belangrijk de balans tussen yin en yang is. Na een jarenlange zoektocht naar meer rust, weg uit het drukke doen-doen, had ik die balans gevonden. Dacht ik. Tot ik dochterlief een compliment gaf omdat ze eindelijk een paar dingen van haar to do-lijst kon afvinken. Een compliment, nota bene.
Verraden door een compliment
Het kwartje viel. Mijn dochter heeft gelijk. Het zit in zo’n subtiele dingen. Want waarover geef je een compliment? Over dat wat je waardeert en meer wil zien. Dochterlief voelt daardoor haarscherp aan dat ik dat niksen maar niks vind, al beweer ik het tegendeel.
Herken je dat, dat je je pas goed voelt als je op het einde van de dag kan zeggen: ”Yes, check, dit en dit heb ik gerealiseerd vandaag”?
Mentaal maakte ik de klik wel, maar diep vanbinnen sist een stemmetje soms nog steeds: ”Presteren moet je doen. Zonder resultaten ben je niks waard. Rien. Nada.”
Mijn overdreven yang-drive draag ik over op de rest van mijn gezin. De hele familie komt pas tot rust als ik eindelijk neerplof in de zetel. Door mijn vurige ijver breng ik een rits goede dingen in, maar tegelijk injecteert mijn prestatiedrang ongelooflijk veel stress en onrust in mijn omgeving.
De kip-zonder-kop cultuur is jouw schuld
Dat zie je ook binnen bedrijven gebeuren, als de leider zo gedreven is. Enthousiasme en een onvermoeibare energie hebben een keerzijde.
Als leider moet je het juiste voorbeeld geven, niet alleen in de actie, maar ook in de non-actie. Durven zeggen: ”Nu doen we even niets en vertrouwen we op het proces.”
Als je alleen maar blijft jagen en springen, merken mensen dat je het niet onder controle hebt, want je schiet in de stress-stand en gaat steeds maar door, door, door.
Jouw overdrive maakt iedereen zenuwachtig. Dan laten ook medewerkers zich meevoeren in de waan van de dag. Je krijgt een bende die rondloopt als kippen zonder kop. Dat creëert een ongezond drukke cultuur waarbij iedereen altijd bezig is. De stress loopt de spuigaten uit. En dat is jouw schuld, want als leider druk jij je stempel op de cultuur.
Rust roest niet
Echt leiderschap betekent dat jij in een sh*tsituatie achterover kan leunen, de situatie kalm beschouwt en de rust in de club terug brengt. Als leider ga je bovenop de berg staan terwijl het beneden in de soep draait.
Durf jouw helikopterview in te zetten en kijk eens van een afstand wat er aan de hand is. Waar loopt het fout? Dan ga je de berg weer af en leid je je troepen, rustig en vol vertrouwen. Die rust straalt af op de hele organisatie.
Zie je het nu?
Als leider voed je de cultuur met alles waar je je bewust én niet bewust van bent. Zoals ik met mijn compliment aan mijn dochter de actiegerichte yangcultuur in ons gezin voedde.
Met mijn dochter heb ik het uitgepraat. Ze staat stevig op haar beentjes en laat zich niet op stang jagen door mij. Haar chill-periodes houden mij bij de les.
Hoe zit het in jouw organisatie? Welke cultuur heb jij al jaren onbewust gevoed? Wat als je die cultuur wil veranderen? In dit blog lees je hoe de CEO van een sterk groeiende KMO dat aanpakte.
Zie je niet goed waar het misgaat in jouw organisatie? Boek een gratis sparringsessie, online of bij ons in Gentbrugge.
