Kwamen ze maar eerder naar je toe met hun probleem
Je deur staat altijd wagenwijd open, letterlijk en figuurlijk. Toch ben jij de laatste die het hoort als er problemen opduiken. Als het kalf al verdronken is.
Frustrerend, want je wil het zo snel mogelijk weten als je medewerkers hun targets niet gaan halen. Anders geef jij een te rooskleurige forecast aan je raad van bestuur. En dan mag jij de tegenvallende cijfers achteraf met een rode kop gaan uitleggen.
Running away from a problem only increases the distance from the solution.
Door die stomme struisvogelpolitiek van je mensen kan je niets meer recht breien. Zonde. Want met al jouw ervaring had je nog een oplossing uit je hoed kunnen toveren om de schade te beperken.
Bovendien voel je je totaal niet gewaardeerd. Je zit daar met al je goede bedoelingen en al je expertise. En zij weigeren er beroep op te doen. Daarom controleer je alles van naaldje tot draadje omdat je er niet op kunt vertrouwen dat je medewerkers jou erbij roepen als het misgaat.
Wat bezielt die medewerkers toch?
Je hebt het al tig keren aangekaart. Dat je deur altijd open staat. Dat je er bent om hen te helpen. Dat ze altijd naar je toe mogen komen.
Ze knikken ‘ja’, maar ze doen het nooit.
Je snapt het niet: je bijt toch niet?
Wat een bende kleuters is het toch. Misschien moet je ze wel op een assertiviteitscursus sturen. Het is toch godgeklaagd hoe ze hun problemen verstoppen voor jou. Wat meer durf en verantwoordelijkheidszin, dat hebben ze nodig.
Hoe jij ze wegjaagt zonder dat je het beseft
Je bent geneigd naar je medewerkers te wijzen, maar wat is jouw aandeel in de hele situatie? Wat doe jij (of wat doe jij niet) waardoor ze met een boogje om je heen lopen?
Je hebt van die managers bij wie de deur altijd openstaat maar die gewoon verder tikken op hun laptop als je binnenwandelt. Niet bepaald uitnodigend om ze ‘lastig’ te vallen met een probleem.
Ook bij ondernemer Peter werd de deur niet platgelopen. Na een feedback-oefening in één van onze trajecten, bleek dat zijn medewerkers hem de Slavendrijver noemden. Vroeg je hem om hulp, dan kreeg je gegarandeerd een berg extra werk en een rot gevoel mee naar huis. Terwijl Peter dacht dat hij waardevolle tips gaf.
Christophe bedoelde het ook allemaal goed. Hij was een CEO met een luisterend oor, altijd vol begrip, altijd klaar om te helpen. Plichtsgetrouw noteerde hij alle problemen en alle to do’s in zijn schrift. Door de medewerkers al snel het Grote Vergeetboek gedoopt. Er werd namelijk niets mee gedaan.
Wat straal je onbewust uit?
Soms gaat het niet om wat je wel of niet doet, maar puur om wat je onbewust uitstraalt.
De medewerkers van bedrijfsleider Kris voelden zich al snel een loser als ze niet zagen hoe ze hun targets konden halen. Kris straalde met zijn hele lichaam misprijzen en onbegrip uit. Hun schaamte weerhield hen ervan hem bij hun probleem te betrekken. Kris was zich niet bewust van zijn neerbuigende gedrag.
Maar ook als mensen je wél waarderen om je warme persoonlijkheid, kan schaamte in de weg zitten. Succesvolle carrièrevrouw Nancy is een echte superwoman. Bij haar gaat er nooit iets mis, lijkt het. Voor haar medewerkers stond ze op een voetstuk waardoor niemand haar om advies durfde te vragen.
Vraag zélf hulp en ontdek je blinde vlek
Welke boodschap zend jij uit? Ben je je bewust van je woordkeuze, je houding en je toegankelijkheid?
Vraag collega’s om hulp. Mensen die jou ongezouten feedback durven geven. Vraag hoe je op hun overkomt, onverbloemd. Welke signalen zien zij waarvan jij je niet bewust bent? Een gefronste wenkbrauw? Een zucht? Een bepaalde blik?
Zo krijg je zicht op jouw blinde vlekken. Je mag zelf nog zo vaak in de spiegel kijken, blinde vlekken kan je zelf niet zien terwijl anderen er niet naast kunnen kijken.
Je blinde vlekken ontdekken, dat is stap twee in ons stappenplan op weg naar moeiteloos leiderschap met schwung. Heb je het nog niet gedownload? Dat kan nog hier.
Kan je niet terecht bij een collega, dan geven wij graag onze kijk tijdens een exclusief één-op-één klankbordgesprek.
