Ook al meegemaakt dat je de grootste lessen leert in de kleinste dagelijkse dingen?
In het begin van onze ‘staycation’ bereidde ik met veel zorg, liefde en geduld een gezonde ovenschotel voor met wel 6 groenten in. Ik werkte er meer dan 1,5 uur aan. Wie me kent, weet dat dit een hele prestatie is voor mij, want koken vind ik niet echt leuk.
Toen ik de hete ovenschotel op tafel wou zetten, glipte die pardoes uit mijn handen. Al dat lekkers kwakte op de grond in een vijver van kleine glasstukjes.
Oh my god! Ontgoocheling, verdriet en woede, kan je je het voorstellen?
In eerste instantie zocht ik een oorzaak (lees:zondebok). Als iemand nu eens die schuifdeur naar het terras voor me had open gedaan… Als iemand me geholpen had bij het koken zodat ik me niet zo had moeten haasten…
Gelukkig kreeg ik snel door dat dat niet de weg was die ik op wou gaan. Ik had simpelweg de schotel laten vallen, punt. Niemand anders was daar verantwoordelijk voor.
Dochterlief en Pascal troostten me direct. Terwijl ik terneergeslagen op een stoel neerzeeg, ruimde Pascal alle brokstukken op.
Allebei probeerden ze me op te monteren: Er zijn ergere dingen. Niemand is gewond. We hebben genoeg in de frigo om niet te verhongeren…
Op dat moment zaten mensen in overstromingsgebied die alles kwijt waren, dus ik vond hun opmerkingen heel juist en terecht en besloot ook positief te denken.
Ik schreeuwde eens goed om alle emoties eruit te laten en begon te lachen met wat er gebeurd was: Hèhè, scherven brengen geluk, wie weet wat voor geweldigs op me af komt?
Toch had ik niet meer de energie om opnieuw te beginnen koken, dus nam manlief dat voor zijn rekening. Ik bleef wat futloos niksen.
Tot een uur of twee nadien… Pascal zei goedbedoeld dat hij het me gunde dat ik koken meer als iets nobels zou zien waardoor ik dan meer voldoening zou ervaren.
Er knapte plots iets in mij. Ik barstte uit. Totaal onverwachts, totaal onredelijk. Alle verdriet en ontgoocheling en woede van het ovenschotelincident stroomden eruit als lava die met volle kracht uit een vulkaan explodeert. Pascal kreeg de volle lading terwijl hij er eigenlijk niets mee te maken had, ocharme.
Wat een geluk dat hij ook niet overemotioneel reageerde. Hij liet me bedaren en toen bespraken we wat er nu precies gebeurd was.
Het deed me denken aan de 2e pijler van ons 7V-leiderschapsmodel: voelen. Kundig omgaan met emoties.
De resultaten van meer dan 1000 invullers van onze leidersscan tonen dat quasi iedereen het het moeilijkst heeft met pijler 2: “voelen” ofte kundig omgaan met emoties.
De uiteengeplofte ovenschotel was een voorbeeld bij uitstek: ja, positief denken is krachtig en waardevol. MAAR alle emoties mogen er zijn. Geef ze de ruimte. Erken ze en omarm ze eerst. Pas daarna kan je de blik verruimen, kijken naar al wat wél ok is. Eerst doorleven, dan pas relativeren.
Het is een typische reactie die we ook in het bedrijfsleven zien: mensen geloven dat ze MOETEN positief denken. Zogezegde ‘negatieve’ emoties worden genegeerd of zo snel mogelijk weggewerkt. Dat is niet de bedoeling.
Geef ELKE emotie ruimte
Er zijn eigenlijk geen ‘negatieve’ emoties. Elke emotie heeft een betekenis. Door ze niet te erkennen of zelfs af te keuren, mis je de boodschap en dan ontstaan pas echt ‘negatieve’ gevolgen.
Positief denken heeft geen effect als je nog volledig in de tegengestelde emotie zit. Voel eerst wat je voelt en kies dan bewust hoe je met die emotie om wil gaan i.p.v. ze weg te moffelen. Anders ontploft jouw bom toch vroeg of laat. Of je explodeert, of je implodeert. Hoe dan ook, gezond is het niet, niet voor jezelf en niet voor je (werk) relaties.
Wil je meer weten over kundig omgaan met emoties? Schrijf je dan in voor ons online traject ‘zo word je een betere leider’ dat je nu voor de spotprijs van €97 excl. BTW kan volgen. In 7 interactieve sessies ontdek je wat elke pijler van ons leiderschapsmodel precies betekent in jouw geval.
Na het traject weet je waar jouw uitdaging specifiek ligt en hoe je het beter kan aanpakken zodat je een relaxter, rustiger en creatiever leider wordt. Hoe bewuster je er mee bezig bent, hoe sneller je aanvoelt wanneer je toch in de valkuil zou trappen en hoe sneller je je kan ‘herpakken’.
Ga je mee op reis naar die betere leider in jezelf, zodat je goed omgaat met jouw emoties én die van anderen? We kijken er naar uit!
Petra
Ik schrijf me in voor het online traject ‘zo word je een betere leider’
